توضیحات
مجسمه نیچه
فریدریش ویلهِلم نیچه (Friedrich Wilhelm Nietzsche) متولد ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ در روکن آلمان است. نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعهشناس، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری عمیق بر فلسفهٔ غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته است. مجسمه نیچه ( مجسمه فردریش نیچه ) یا تندیس نیچه نیز براساس این شخصیت ساخته شده است.
در سال ۱۸۶۹ با ۲۴ سال سن، به کُرسی فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل دست یافت که جوانترین فرد در نوع خود در تاریخ این دانشگاه بهشمار میرود. در سال ۱۸۷۹ به خاطر بیماریهایی که در تمام طول زندگی با او همراه بود، از سمت خود در دانشگاه بازل کنارهگیری کرد و دههٔ بعدی زندگانیاش را به تکمیل هستهٔ اصلی آثار خود که تا پیش آن به نگارش درآورده بود، اختصاص داد.
او بیماری خود را موهبتی میداند که باعث زایش افکاری نو در وی شدهاست. در سال ۱۸۸۹ در سن ۴۴ سالگی، قوای ذهنیاش را بهطور کامل از دست داد و دچار فروپاشی کامل ذهنی گردید. او سالهای باقیمانده عمر را تحت مراقبت مادرش (تا زمان مرگ او در سال ۱۸۹۷) و پس از آن خواهرش الیزابت فورستر-نیچه گذراند و سرانجام در سال ۱۹۰۰ در گذشت.
نیچه ایران و حافظ
اطلاعات وسیع نیچه در زمینه زبانها، تاریخ، فرهنگ، از جمله یونانی و رومی و پژوهشهایی که صورت میدهد نشان از تسلط او بر فرهنگ و فلسفه ایران باستان دارد؛ مثلاً در «روزگار تراژیک یونانیان» که از نخستین آثار او است. شناخت او درباره تاریخ و فرهنگ یونان و روم، و مطالعه آثار تاریخی بازمانده از ایران باستان، سبب آشنایی و علاقه زیاد او به تاریخ و فرهنگ ایران باستان گردید. او در آثارِ خود، شامل پارهنوشتهها و یادداشتهای بازمانده در دفترهای او، که حجم زیادی از کل نوشتههای او را شامل میگردد، از فرهنگ ایرانِ باستان مکرراً یاد میکند. دلبستگی نیچه به ایران و ستایش فرهنگ باستانی آن را در کتاب چنین گفت زرتشت به وضوح میتوان دید؛ وی با نهادن نام زرتشت بر کتاب، سعی در با ارزش نشان دادن تحقیقات خود میکند.
اما نیچه یکی از نمونههایِ عالی خردمند بینای دیونوسوسی خود را در حافظ مییابد. نام حافظ ده بار در مجموعهی آثار وی آمدهاست. بیگمان، دلبستگی گوته به حافظ و ستایشی که در دیوان غربی-شرقی از حافظ و حکمتِ شرقی او کرده، در توجه نیچه به حافظ نقشی اساسی داشته است. در نوشتههای نیچه نامِ حافظ در بیشتر موارد در کنار نامِ گوته میآید و نیچه هر دو را به عنوانِ قلههای خردمندیِ ژرف میستاید. حافظ نزدِ او نمایندهٔ آن آزادهجانی شرقی است که با وجدِ دیونوسوسی، با نگاهی تراژیک، زندگی را با شور سرشار میستاید، به لذّتهای آن روی میکند و، در همان حال، به خطرها و بلاهای آن نیز پشت نمیکند (بلایی کز حبیب آید، هزارش مرحبا گفتیم!). اینها، از دید نیچه، ویژگیهای رویکرد مثبت و دلیرانه، یا رویکرد «تراژیک» به زندگی ست.
کتابهای نیچه (ترجمه شده به فارسی)
- زایش تراژدی؛ سال ۱۸۷۱
- در باب حقیقت و دروغ در مفهومی غیراخلاقی؛ سال ۱۸۷۲
- حکمت در دوران شکوفایی فکری یونان؛ سال ۱۸۷۳
- تأملات نابهنگام؛ سال ۱۸۷۳–۱۸۷۶
- انسانی زیادی انسانی؛ سال ۱۸۷۸
- آواره و سایهاش (دنباله کتاب انسانی زیادی انسانی) سال ۱۸۷۹
- سپیدهدم؛ سال ۱۸۸۱
- حکمت شادان (یا اندیشهٔ طربناک)؛ سال ۱۸۸۲
- چنین گفت زرتشت، کتابی برای همه کس و هیچکس؛ سال ۸۵–۱۸۸۳
- فراسوی نیک و بد، درآمدی بر فلسفهٔ آینده؛ سال ۱۸۸۶
- تبارشناسی اخلاق؛ سال ۱۸۸۷
- غروب بتها، فلسفیدن با پتک؛ سال ۱۸۸۹
- دجال؛ سال ۱۸۸۹
- اینک انسان؛ سال ۱۸۸۹
- نیچه در برابر واگنر؛ سال ۱۸۸۹
- واپسین شطحیات؛ بین سالهای ۱۸۹۷–۱۸۸۹
- اراده قدرت؛ سال دقیق نگارشِ این اثر مشخص نیست.
- اکنون میان دو هیچ (مجموعه اشعار)
اگر شما قصد خرید مجسمه نیچه ( مجسمه فردریس نیچه ) یا خرید تندیس نیچه یا مجسمه و تندیس سایر شخصیت هایی تندیس افلاطون ، مجسمه موتسارت، تندیس میکلانژ، تندیس ادگار آلن پو، تندیس چارلز دیکنز، تندیس بتهوون، تندیس گوته، مجسمه ویکتور هوگو و … را دارید، هم اکنون سفارش خود را در فروشگاه اینترنتی شکلی ثبت نمایید.